Wat onderzoeken wij?


Achtergrond van het onderzoek

De wijsheidstanden of derde molaren zijn de laatste tanden die doorbreken in de mond. Dit gebeurt meestal rond de leeftijd van 17-25 jaar. Vaak is er te weinig ruimte in de mond, waardoor de derde molaren niet goed passen. Bijgevolg blijft de tand ingesloten of ‘geïmpacteerd’. Ingesloten derde molaren kunnen uiteenlopende problemen en ongemakken veroorzaken, waardoor er vaak voor gekozen wordt om deze tanden (preventief) te verwijderen. Het verwijderen van wijsheidstanden is dan ook één van de meest uitgevoerde ingrepen in de Mond-, Kaak- en Aangezichtschirurgie. Hoewel de ingreep over het algemeen erg veilig is, brengt het verwijderen van wijsheidstanden, zoals elke chirurgische interventie, een risico op intra- en postoperatieve complicaties met zich mee.


Momenteel bestaat er geen consensus over het al dan niet preventief ingrijpen bij asymptomatische geïmpacteerde wijsheidstanden. Sommige artsen opteren voor preventieve verwijdering om problemen en pathologie in de toekomst te vermijden. Anderen zijn van mening dat de voordelen van een preventieve verwijdering niet opwegen tegen het risico op intra- en postoperatieve complicaties die de ingreep met zich meebrengt. Zo kunnen pijn, zwelling en trismus optreden of kan de nervus alveolaris inferior of de nervus lingualis beschadigd raken, waardoor de patiënt - tijdelijk dan wel permanent - gevoelsstoornissen in de onderlip of tong kan ervaren. Het onderwerp is veel beschreven in de wetenschappelijke literatuur. Toch is de kwaliteit van de meeste studies ondermaats, de patiëntengroepen te klein of is de follow-up periode te beperkt. Er bestaat tot op heden dus onvoldoende evidentie om te kunnen besluiten dat de voordelen van de preventieve verwijdering van wijsheidstanden opwegen tegen de risico’s die ermee gepaard gaan. Er bestaan wel aanwijzingen dat het behoud van wijsheidstanden zelden een ziektevrij verloop kent. Een goede risico-batenanalyse dringt zich dus op.


Met dit onderzoek werd nagegaan welke patiënten gevoelig zijn voor impactie of onvolledige doorbraak, hoe patiënten herstellen na het verwijderen van hun wijsheidstanden en wie gevoelig is voor langdurige ongemakken en (zenuw)complicaties zodat in de toekomst de behandeling hier nog beter op kan afgestemd worden.



Welke ziekenhuizen?

De studie werd opgezet vanuit de OMFS-IMPATH research group verbonden aan de dienst Mond-, Kaak- en Aangezichtschirurgie van UZ/KU Leuven en werd uitgebreid naar vijf Belgische ziekenhuizen.

Leerstoel M3-Observatorium

Geschonken door de Belgische Beroepsvereniging van Geneesheren-Specialisten in de Stomatologie, Mond-, Kaak- en Aangezichtschirurgie (VBS-MKA) en de Koninklijke Belgische Vereniging voor Stomatologie en Maxillofaciale Heelkunde (KBVSMFH)